ارتباط مولفه های یادگیری سازمانی با سطح نوآوری در صنعت بیمه

با توسعه دانش و فناوری و گسترش پارادایم های جدیدی همچون سازمانهای مجازی یا تحت شبکه، محیط کسب و کار به محیطی رقابتی و پر از چالش تبدیل گردیده و این پارادایم های جدید، بقاء را برای بسیاری از بنگاه‎ها مشکل ساخته است. از بزرگترین مزیتهای رقابتی در پارادایم های جدید کسب و کار، یادگیری است. بدین معنی که سازمانهایی موفق‎تر هستند که زودتر، سریع‎تر و بهتر از رقبا یاد بگیرند و کوشش خود را در جهت یادگیری به عنوان یک مزیت رقابتی به کار ‎برند. از سوی دیگر امروزه سازمان ها در چنان محیط پویا و پرتلاطمی به فعالیت مشغولند که اندکی درنگ و تعلل کافیست تا از صحنه رقابت حذف گردند. از این رو مقوله خلاقیت و نوآوری از اهمیت فراوانی برخوردار گردیده است زیرا خلاقیت و نوآوری تنها راه نگهداری، تأمین و حفظ مزیت های رقابتی است. در این تحقیق مسئله اصلی تبیین رابطه بین مولفه های یادگیری سازمانی و نوآوری در صنعت بیمه است. بدین منظور با مطالعه ادبیات موضوع و بررسی مدلهای موجود، اقدام به تهیه و توزیع پرسشنامه ای با طیف لیکرت در بین شرکتهای بیمه گردید که نتایج حاصل، وجود این ارتباط را تأیید می کند. یافته های این تحقیق حاکی از آن است که با تقویت مولفه های یادگیری سازمانی یعنی تعهد مدیریت، دیدگاه سیستمی، فضای باز و مناسب برای آزمایش و انتقال و یکپارچگی دانش می توان سطح نوآوری در سازمان را ارتقا بخشید. به عبارت بهتر از یک طرف یادگیری سازمانی به عنوان مزیت رقابتی مورد استفاده قرار می گیرد و از طرف دیگر از افزایش نوآوری در سازمان به دلیل استفاده از یادگیری سازمانی، برای حفظ این مزیت رقابتی بهره برداری می گردد.